امکان سنجی ساماندهی سکونتگاه های غیر رسمی دارای سابقه طولانی در قالب محله های مسکونی نمونه موردی: حاشیه نشین دره دراز در شهر کرمانشاه

حاشیه نشینی پدیدهای شهری است که با توجه به رشد شهرنشینی بی رویه در جهان و ایران و نیز وجود مهاجرت های روستا شهری شکل گرفته و گسترش یافته است. حاشیه نشینی به عنوان برهم زننده تعادل فیزیکی شهرها، نشان دهنده توسعه ناموزونشهری و منطقهای است و دغدغه بسیاری از متخصصین شهری، جامعه شناسان، و دیگر صاحبنظران است. به همین منظور رفع مشکل اسکان غیر رسمی برخی افراد جامعه که باعث ایجاد ناهنجاری های اجتماعی، اقتصادی و کالبدی می شود، ضرورتی متناسب با منافع اجتماعی، پایداری سکونتگاه ها و توسعه ملی است. برای رسیدن به هدف تحقیق که امکان سنجی تبدیلسکونتگاه های غیر رسمی با سابقه ای طولانی در قالب محله های مسکونی است، از روش های کتابخانه ای و میدانی استفاده شده و ابتدا فرض بر این بوده که تبدیل این سکونتگاه های غیر رسمی به محله های مسکونی هر چند تعاملات اجتماعی را ارتقا می بخشد لیکن زمینه ساز مهاجرت های بیشتری نیز می شود. همچنین رسیدن به راهکارهای ارتقاء اقتصادی، اجتماعی و البتهکالبدی حاشیه نشین مورد نظر است. با توجه به کاربردی بودن تحقیق در نهایت 3 آلترنایتو ارائه شده و تحقیق به این نتیجه رسیده است که ساماندهی حاشیه نشین مذکور و تبدیل آن به یک محله مسکونی بهره مند، منجر به ادامه مهاجرت روستا – شهری نشده و این فرصت )با راهکارهایی که در انتها آورده شده( برای برخورداری بافت از امکانات و خدمات شهری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، مهاجرت ، ارتقاء اجتماعی ، اقتصادی و کالبدی ، دره دراز ، محله مسکونی