سنجش کیفیت زندگی در محلات مراکز شهری از دیدگاه شهروندان نمونه موردی: محله حکیم کلانشهر اصفهان

در ایران و نظام برنامه ریزی و مدیریت شهری آن به موضوع کیفیت زندگی شهری توجه بسیار اندکی شده است و برخلاف بسیاری از کشورهای دیگر حتی مرجع و سازمان مشخصی برای ارائه و پایش مسائل، محورها، شاخص ها، اندازه گیری سطوح رضایت وکیفیت زندگی شهروندان، مسائل و مشکلات در ارتباط با آن تا کنون وجود نداشته و ندارد. لذا این مقاله با هدف سنجش سطح کیفیت زندگی ساکنان در محله حکیم )بافت قدیمی و تاریخی( کلانشهر اصفهان و بررسی شاخص های کیفیت زندگی شهری تهیه و تدوین گردید. این تحقیق را می توان نوعی تحقیق کاربردی دانست، چراکه با توجه به ماهیت موضوع و مؤلفه های مورد بررسی، ازروش تحقیق اسنادی، کتابخانه ای و میدانی-آزمایشگاهی و ابزار پرسشنامه استفاده شده است. در تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیات از نرم افزارهای Exel و Spss استفاده شد و از تحلیل های آماری آزمون همبستگی اسپیرمن و آزمون تی تک نمونه ای استفاده گردید. یافته های این تحقیق نشان می دهد میانگین پاسخ های جامعه نمونه آماری 2/9 ازمیانگین درنظر گرفته شده برای جامعه 3 کمتر است. به عبارت دیگر، ساکنین محله ی حکیم کمتر از حد متوسط از کیفیت زندگی شهری در این محله رضایت دارند و از نظر ایشان، کیفیت زندگی در محله حکیم از مطلوبیت چندانی برخوردار نمیباشد. همچنین از بین شاخص های کیفیت زندگی، بیشترین ضریب همبستگی بین کیفیت زندگی ساکنین محله ی حکیم با معیارهای تعریف شده را به ترتیب:علاقه مندی به محل زندگی، حس شادی و سرزندگی، تمایل به نوسازی در صورت اعطای تسهیلات و کمک های مالی، میزان پذیرا بودن مدیریت شهری از پیشنهادات و انتقادات شهروندان، وضعیت درآمدی و پاکیزگی هوا داشته اند. به طور کلی، از بین مؤلفه های تأثیرگذار بر روی کیفیت زندگی، شاخص های اقتصادی بیشترین تأثیر و ارتباط معنی دار همبستگی را با کیفیت زندگی شهری داشته و پس از آن مؤلفه های محیطی و اجتماعی مؤثر واقع گردیده اند. نکته ی درخور تأمل این است که اکثر شاخص های بخش کالبدی نه تنها هبستگی زیادی با کیفیت زندگی شهری نداشته، بلکه حتی ارتباط معنی داری با میزان کیفیت زندگی شهری را ندارند.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، مراکز شهری ، شاخص ، ضریب همبستگی ، آزمون تی تک نمونه ای ، محله حکیم