ساماندهی کالبدی بافت فرسوده شهری در برابر زلزله با رویکرد مدیریت بحران مطالعه موردی: بافت فرسوده محله مولوی زاهدان

پژوهش حاضر در پی رسیدن به یک برنامه ریزی جامع و کارآمد برای ساماندهی کالبدی و نیز تعیین شاخص ها و الگوهایی جهت کاهش آسیب پذیری بافت فرسوده شهری در برابر زلزله با استفاده از رویکرد مدیریت بحران می باشد. برای دستیابی به این هدف، از روش تحقیقی همبستگی- همخوانی استفاده گردیده که به صورت تحلیلی- مشاهده ای انجام شده است. در نهایت، سناریو متناسب با ویژگی های محدوده مورد مطالعه تدوین گشته که این سناریو در راستای جلوگیری از افزایش تراکم ساختمانی و جمعیتی و توزیع مناسب کاربری ها جهت کاهش سفر و افزایش دسترسی گام برداشته است که راهکارهای تخریب و بازسازی، مرمت و مقاوم سازی ساختمان های فرسوده و آسیب پذیر را ارائه می دهد. همچنین یافته های پژوهش نشان از آسیب پذیری کم و متوسط و زیاد معابر منطقه مورد مطالعه در برابر زلزله دارد که پیشنهادات اجرایی با توجه به وضعیت موجود برای تعریض و اصلاح معابر و نوسازی یا مقاوم سازی ابنیه با رویکرد مدیریت بحران ارائه شده است تا آسیب پذیری بافت و همچنین زمان کمک رسانی و امداد در زمان زلزله به حداقل ممکن برسد

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، زلزله ، ساماندهی ، بافت فرسوده شهری ، برنامه ریزی کالبدی ، محله مولوی زاهدان