جایگاه اقلیت های دینی در اسناد بین المللی حقوق بشری و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

وجود اقلیتهای دینی در بافت و ترکیب جمعیتی هر کشور ضرورتی انکاناپذیر و از آثار جهانی شدن می باشد. این موضوع در نظامهای حکومتی دینی جایگاهی ویژه پیدا می کند. بررسی وضعیت حقوقی اقلیتهای دینی و برخورداری آنها از حقوق انسانی در منشا و قلمرو اعمال و اجرای حقوق، موضوعی حایز اهمیت است که اسناد بین المللی حقوق بشری و قوانین اساسی کشورها به این مهم توجه نموده اند. از سویی دیگر باتوجه به ترکیب جمعیتی کشور اسلامی ایران که مرکب از اکثریت مسلمان و اقلیت غیرمسلمان می باشد، بررسی جایگاه و وضعیت حقوقی این افراد، اهمیتی مضاعف می یابد. این مقاله درصدد تبیین حقوق اقلیتهای دینی در قانون اساسی ایران و اسناد بین المللی و نحوه تعامل این مصوبات و قوانین با یکدیگر می باشد. بدین ترتیب که با بررسی اسناد بین المللی و قانون اساسی مشاهده می شود که این مصوبات در جهت هم گرایی با یکدیگر حرکت کرده و با حمایتهای خاص از اقلیتها اصل مساوات و برابری را درخصوص آنان اعمال نموده اند.

کلیدواژه ها:

اقلیتهای دینی ، ایران ، اسناد بین المللی