بررسی رابطه خودکارآمدی جمعی و توانمندسازی با الگوهای تدریس دبیران

این پژوهش با هدف بررسی رابطه ی بین توانمندسازی و خودکارآمدی جمعی با سبک تدریس دبیران در شهر ارومیه انجام شده است. روش تحقیق توصیفی - پیمایشی می باشد. نمونه تحقیق شامل 222 نفر بوده کهبه شیوه تصادفی طبقه ای نسبتی از بین دبیران (412 نفر) انتخاب شدند . ابزار تحقیق شامل سه پرسشنامه سبک تدریس گراشا، خودکارآمدی جمعی معلمان و توانمندسازی اسپریتزر (1959) بودند، که روایی آن را متخصصان علوم تربیتی تایید نموده و پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد که به ترتیب 0/937، 0/865، و 0/742 گزارش شد و داده ها با استفاده از روشهای آمار استنباطی همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام ، تی تست گروههای مستقل، و آنوای یک طرفه با کمک نرم افزار SPSS انجام شده است. نتایج نشان دادند که توانمندسازی دبیران تاثیر معنی داری جزائی بر روی رابطه بین خودکارآمدی جمعی و سبک تدریس دبیران دارد، بین خودکارآمدی، توانمندسازی و سبک تدریس رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد، که در آن ضریب همبستگی بین خودکارآمدی جمعی و سبک تدریس بسیار بالاتر است.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی جمعی ، توانمندسازی دبیران ، سبک تدریس دبیران ، دبیران ناحیه یک شهرستان ارومیه