مقایسه حذف سیانید از پساب آبکاری با استفاده از روش جذبی و بررسی مدل ایزوترم آن ها با روش فتوکاتالیزوری

در این پروژه سیانید موجود در پساب صنعتی با غلظت ppm100- 2 به دو روش حذف، بررسی شد. در هر دو فرآیند از راکتور ستونی در مقیاس پایلوت بر مبنای جریان پایین به بالا استفاده شد که در مکانیسم حذف سیانید تفاوت دارند. در روش جذبی کارایی زئولیت های HS,S,A,X و کلینوپتیلولیت و خاک رس بنتونیت به عنوان جاذب برای حذف سیانید در پساب استفاده شد و نظر به این که این زئولیتها دارای ظرفیت CEC تعریف شده ای هستند AEC را به دو روش فرآیندهای جذب فیزیکی میسر نمی سازند لذا با استفاده از واکنشگر های اصلاح کننده سطح شامل بنزالیب و ستیل پیریدینیوم کلراید ویژگی تبادل آنیونی ایجاد و ظرفیت تبادل کاتیونی محاسبه شده از 100 تا 400 میلی اکی والان گرم بر لیتر به وسیله اصلاح کننده ها بررسی و با استفاده از مدل ایزوترم لانگمویر و فرندلیچ بررسی شد. نتایج نشان داد که زئولیت های سنتزی برای حذف سیانید مؤثرتر از زئولیت های طبیعی عمل نموده و اصلاح کننده ستیل پیریدینیوم کلراید بیش ترین حذف را ایجاد می کند. به طوری که برای حذف سیانید با زئولیت X به ترتیب به 58/80 و 95/78 درصد در مقدار جذب حاصل شد. در فرآیند فتوکاتالیزوری با استفاده از ستون حاوی کاتالیزور با بستر معلق جریان حاوی پساب ppm 100-2 سیانید از پایین به بالا باشد. سیانید به سیانات و سپس به CO2 و N2 تجزیه می شود. حضور واکنشگر فتوکاتالیزوری به فرم فاز مایع اکسیداسیونی و فاز جامد نانوکامپوزیت است که با فتولیز سبب تسریع فرآیند می شود.