ارزیابی روشهای برآورد تبخیر تعرق پتانسیل با استفاده از روشهای آماری مطالعه موردی شیراز

تکیه بر برنامهریزی مربوط به سازگاری با تبخیر تعرق در کشاورزی، نیاز به اطمینان از صحت برآورد تبخیر تعرق مرجع دارد. در این صورت برای مدیریت کارآمد آبیاری و برآورد درست نیاز آبی گیاه لازم است تا برآورد دقیقی از تبخیر و تعرق صورت گیرد. برای برآورد تبخیر تعرق از روابط تجربی و فیزیکی بسیاری استفاده شده است، ولی به علت پیچیدگی و برهمکنش پارامترهای جوی، محاسبه دقیق - oET وابسته به شرایط اقلیمی و فراهم بودن دادههای مورد نظر است. بنابراین، هدف از این پژوهش بهگزینی برآورد oET با استفاده از مدلهای سازگار با شرایط اقلیمی شیراز است. در این پژوهش از معادله استانداردشده فائو پنمن مونتیت فائو بهعنوان روش معیار برای ایستگاه همدیدی شیراز استفاده میشود. در این پژوهش از معادلههای تجربی هارگریوز سامانی، بلانی کریدل، جنسن هیز، تورک، تورنت وایت و ماکینگ، که بیشتر برای محاسبه تبخیر تعرق کاربرد دارند، استفاده شد. برای ارزیابی بهترین روش برآورد تبخیر تعرق پتانسیل از مجذور میانگین مربعات خطا ) RMSE (، درصد خطا ) PE ( و بازده مدل ) EF ( استفاده شد. برای صحتسنجی و بهگزینی روشها از آماره- های ضریب همبستگی و آزمون t test استفاده شد. یافتههای این پژوهش نشان داد که روش هارگریوز سامانی دارای کمترین - RMSE وبالاترین بازده مدل است، که به ترتیب برابر با0/18و0/922 به دست آمد. همچنین در صد خطا برای این روش11/7-بدست آمد روش بلانی کریدل دومین روشی که در ارزیابی معادلات مناسب شناخته شد که مقادیر - RMSE ، EF و PE آن به ترتیب 0/2و0/91و7/2 به دست آمد. آماره ضریب همبستگی در روش بلانی کریدل دارای بیشترین همبستگی با روش فائو پنمن مانتیث بود که مقدار این اماره0/956 بدست آمد و همچنین آماره t-test برای روش هارگریوز سامانی18/9بدست آمد. در این ارزیابی بدترین نتایج برای روش مک کینگ به دست آمد، که مقادیر آمارههای ارزیابی RMSE ، EF و PE به ترتیب 0/99و1/312-و62/7-بدست آمد

کلیدواژه ها:

روشهای تبخیر تعرق مرجع ، پنمن مانتیث فائو ، - - RMSE ، بازده مدل ، درصد خطا ، هارگریوز سامانی