بررسی هیدروژئولوژیکی منابع آب زیرزمینی دشت رامهرمز

از دیدگاه منابع آب، سازندهای دشت رامهرمز را می توان به سه دسته، سازندهای بی اثر در منابع آب زیر زمینی (سازند گچساران)، سازند کم اثر بر منابع آب زیر زمینی (سازند میشان، بخش لهبری سازند آغاجاری و سازندهای موثر بر منابع آب زیرزمینی سازند بختیاری و رسوبات آبرفتی دوران چهارم) تقسیم نمود. آبرفت دشت رامهرمز دارای ضخامت نسبتا کم (حداکثر 130 متر) با دانه بندی متوسط تا دانه ریز بوده و یک آبخوان آزاد را تشکیل می دهد و وجود یک آبخوان نیمه آزاد در بخش هایی از دشت تا حدودی به اثبات رسیده است. کیفیت آب در کلیه منابع آبی اعم از سطحی و زیرزمینی با توجه به استاندارهای موجود در حد مناسب است و تیپ آب زیر زمینی عمدتا سولفاته و کلروره کلسیک می باشد که در دسته آب های شور و سولفاته قرار می گیرد، به لحاظ شرب در بخشهای وسیعی از دشت محدودیت وجود دارد. از نظر کشاورزی به استثناء مناطق میانی دشت، محدودیت کیفیتی وجود ندارد. متاسفانه حفاریهای اکتشافی و آزمایشات پمپاژ در دشت رامهرمز محدود بوده ولی با استفاده از آزمایشات پمپاژ چاههای اکتشافی و آزمایشات افت پله ای برخی از چاههای بهره برداری قابلیت انتقال در محدوده تخمین زده شده است. بر این اساس بیشترین قابلیت انتقال 2670 متر مربع در روز در شرق محدوده می باشد.

کلیدواژه ها:

منابع آب ، آبرفت ، حفاری اکتشافی ، قابلیت انتقال ، تیپ آب