بررسی و مقایسه سیستمهای مختلف سطوح آبگیر باران در کشورهای ایران و چین

بهره برداری از آب باران تاریخچه دیرین چند هزار ساله داشته بطوریکه امروزه بعنوان راهکار سنتی ولی کارآمد جهت رفع مشکلات کم آبی در بسیاری از کشورها مطرح است. آب باران را می توان به دو روش مستقیم و غیر مستقیم مهار و مورد استفاده قرار داد. بعنوان مثال جمع آوری آب پشت بامها و حیاط منازل نمونه ای از روش مستقیم و حفر چاهها و قنوات نمونه ای از روش غیر مستقیم سیستمهای سطوح آبگیر باران می باشد. کشورهای ایران و چین به عنوان دو میراث باستانی بشریت، مهد تمدن قلمداد شده و دستاوردهای نوینی در زمینه شیوه های استحصال آب به دنیا ارائه نموده اند. مقایسه روشهای مورد استفاده در این دو کشور نشان می دهد که به واسطه شرایط جغرافیائی و طبیعی، روشهای مورد استفاده استحصال آب در این دو کشور متفاوت است. به عبارت دیگر در حالیکه کشور چین به شیوه های مستقیم استحصال آب (همچون جمع آوری آب پشت بامها و حیاط منازل) روی آورده است، مردم ایران زمین از دیرباز به ابداع شیوه های غیر مستقیم استحصال آب (همچون قنات، اسیل، خوشاب و غیره) پرداخته اند. این تحقیق بر اساس بازدیدهای صحرائی مولفین از مناطق مختلف ایران و چین و مقایسه شیوه های سنتی استحصال آب باران در این دو کشور تهیه شده است. در این تحقیق پس از بررسی شیوه های مستقیم و غیر مستقیم استحصال آب باران، روشهای مورد استفاده در این کشور ارائه و در نهایت ضمن مقایسه این روشها، مزایا و معایب آنها مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

سیستم های سطوح آبگیر باران ، تغذیه مصنوعی ، قنات ، اسیل ، خوشاب