استفاده از مدل های پیش بینی رویشگاه گونه های گیاهی در انتخاب گونه مناسب برای برنامه های بیولوژیک آبخیزداری

یکی از موارد اساسی در طرح های مبارزه بیولوژیک با فرسایش، انتخاب گونه های گیاهی مناسب و سازگار با شرایط محیطی است . با توجه به اینکه ظهور هر گونه گیاهی تحت تاثیر عوامل محیطی و روابط بین گونه ای است و یک یا چند عامل محیطی بیشترین اثر را در استقرار یک گونه گیاهی ویژه دارند، اگر بطریقی بتوان این عوامل را تعیین کرد و رفتار آنها را با متغیرهای محیطی و گونه های همراه بررسی نمود، دستیابی به مدل های پیش بینی توزیع گونه ای امکان پذیر است . این مدل ها عموما بر اساس این فرضیه است که عوامل محیطی پراکنش پوشش گیاهی را کنترل می کنند . امروزه با بکارگیری روش های آماری قوی و سیستم اطلاعات جغرافیایی، مدل ها و نقشه های پیش بینی توزیع جغرافیایی رویشگاه ها به سرعت در بوم شناسی توسعه یافته است . با استفاده از چنین مدل هایی می توان عوامل محیطی معرف هر رویشگاه و روابط بین گونه ها را تعیین نمود و از اطلاعات بدست آمده در مناطق با شرایط مشابه به منظور پیشنهاد گونه مناسب برای بخش بیولوژیک طرح های آبخیزداری استفاده کرد . در این مقاله دستورالعمل تهیه و استفاده از مدل های پیش بینی رویشگاه ارائه می شود و به عنوان یک نمونه در مراتع پشتکوه استان یزد مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد

کلیدواژه ها:

مدل پیش بینی ، کنترل بیولوژیک ، عوامل محیطی ، روش های آماری