آبخیزداری شهری راهکاری به سوی توسعه پایدار شهری

آبخیزداری شهری، به عنوان یکی از زیر شاخههای مهم آبخیزداری، در اغلب کشورها، در حال گسترش و توسعه میباشد. بدین منظور بررسی اصول و مفاهیم آبخیزداری شهری از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار است . رواناب و مدیریت آبها، فاضلاب شهری و بهرهبرداری از آن، وضعیت آلاینده ها، زباله و بازیافت آن، الگوهای شهرسازی و فضا ی سبز و مقابله با بحران های احتمالی مانند سیل و زلزله، از مباحث مورد بحث در آبخیزداری شهری است. نظریه توسعه پایدار شهری، حاصل بحث های طرفداران محیط زیست درباره مسایل زیست محیطی به خصوص محیط زیست شهری است که به دنبال نظریه توسعه پایدار، ارائه شد. در این نظریه موضوع نگهداری منابع برای حال و آینده از طریق استفاده بهینه از زمین، و وارد کردن کمترین ضایعات به منابع تجدیدناپذیر مطرح است. نظریه توسعه پایدار شهری موضوع جلوگیری از آلودگی های محیط شهری و ناحیهای، کاهش ظرفیت تولید محلی، ناحیه ای و ملی، حم ایت از بازیافت ها، عدم حمایت از توسعه زیانآور و از بین بردن شکاف میان فقیر و غنی را مطرح میکند. همچنین راه رسیدن به این اهداف را برنامهریزی های شهری، روستایی، ناحیهای و ملی میداند. با توجه به اهداف توسعه پایدار شهری و مباحث و اصول آبخیزداری شهری، و وجود رابطهای نزدیک و اهدافی مشترک در آنها، ضرورت انجام تحقیقات و بررسی اصول و ابعاد آنها را دوچندان مینماید. این تحقیق، با تبیین مفاهیم و اصول آبخیزداری شهری، مباحث دستیابی به توسعه پایدار شهری را مورد تاکید قرار میدهد. نگرش دقیق و علمی به بحث آبخیزداری شهری و تلفیق آن با مباحث توسعه پایدار شهری، راهکاری مفید و موثر خواهد بود و این امر، مستلزم اراده و عزم ملی و اقدامات عملی متولیان شهری است.

کلیدواژه ها:

آبخیزداری شهری ، توسعه پایدار شهری ، منابع ، محیط ، نظریه