بررسی تاثیر تغییر کاربری اراضی بر ارتفاع رواناب با استفاده از روش شماره منحنی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز قلعه شاهرخ)

یکی از مهمترین عوامل موثر در تشدید فرسایش، تغییر کاربری اراضی بدون درنظر گرفتن پتانسیل و قابلیت اراضی است که تأثیرات بسیار منفی و غیرقابل جبرانی مانند تغییر در پوشش گیاهی، افزایش زمین های بایر و شخم زده، قطع درختان جنگلی، تخریب اراضی، افزایش فرآیند بیابانزایی، آلودگی آبها و منابع زیستی و ... را به همراه داشته است.هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین تغییرات کاربری اراضی با رفتار هیدرولوژیک حوزه آبخیز قلعه شاهرخ سد زاینده رود طی یک دوره تقریباً 30 ساله می باشد. بدین منظور با استفاده از تصاویر ماهواره ایMSSسال 1975TMسال1990 و+ETM سال 2002 نقشه های کاربری اراضی حوزه در سالهای 1354 ، 1369 ، و 1381 تهیه گردید سپس روند تغییرات کاربری اراضی در دوره های مورد مطالعه و تأثیرآن درتغییر شماره منحنیCNو ارتفاع روانابQ حوزه بررسی شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که طی سالهای 1354 تا 1369 بیشترین تغییر کاربری مربوط به تبدیل مراتع با پوشش متوسط به دیمزارها و اراضی زراعی آبی و در درجه دوم تبدیل این مراتع به مراتع تخریب یافته با پوشش پراکنده است. در طی سالهای 1369 تا 1381 بیشترین تغییر کاربری در مراتع فقیر و اراضی با پوشش پراکنده است که به همراه بخشی از مراتع نسبتاً متوسط به دیمزارها و زراعت آبی تبدیل شده اند.

کلیدواژه ها:

تغییر کاربری اراضی ، ارتفاع رواناب ، شماره منحنی ، حوزه قلعه شاهرخ