بررسی اثر توسعه ی شهری بر میزان رواناب (مطالعه ی موردی: شهر اردبیل)

در این تحقیق پارامترهای مؤثر بر رواناب شامل متوسط شیب، مساحت، بارش سالانه، شدت بارندگی، نوع کاربری سطحی زمین، طول مسیر رواناب و زمان تمرکز زیرحوزه ها در سه مقطع زمانی 1349، 1367 و 1393 درنظر گرفته شده و مقادیر آنها برآورد شدند. پس از برآورد مقادیر هریک از عوامل مورد بررسی در هر یک از زیرحوزه ها، با معیار قراردادن میزان تغییرات کاربری اراضی به عنوان مهمترین عامل کنترل کننده ی رواناب و توسعه ی شهری، میزان حداکثر دبی رواناب سطحی با دوره بازگشت های 2 تا 100 سال با استفاده از روش های کارتر، استدلالی و دیکن بدست آمده و با هم مقایسه شدند. نتایج نشان داد که افزایش سطوح نفوذناپذیر در اثر توسعه ی شهری باعث افزایش رواناب شهری می شود. سپس به ارائه ی راهکارهای مدیریتی از طریق اقدامات متداول آبخیزداری پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

تغییرات کاربری اراضی ، رواناب ، روش های تجربی