بررسی اثر نانوسیلیس بر افزایش دوام بتن خودتراکم در برابر سیکل های ذوب و یخبندان

امروزه از بتن به عنوان پرمصرف ترین مصالح در ساخت انواع سازه ها استفاده میشود. با توجه به این مطلب، پژوهشگران بهدنبال تولید بتنی با قابلیت اجرایی و همزمان با آن کاهش هزینه و افزایش مقاومت هستند. از این رو محققان بتن خودتراکم راپیشنهاد داده اند. بتن خودتراکم بتنی است که تحت اثر وزن خود جاری میباشد و دارای سیالیت بالا و چسبندگی مناسباست. هدف از تحقیق حاضر، بررسی و مقایسه دوام بتن خودتراکم در برابر سیکل های یخبندان و ذوب یخ در صورت تغییرپارامترهای درصد نانوسیلیس و عیار سیمان و در نتیجه بهترین حالت ترکیب این مواد با سیمان به لحاظ دستیابی به حداکثردوام می باشد. نانوتکنولوژی، تکنولوژی استفاده از خواص مواد است، که در ابعاد و ساختارهای نانو ظاهر میشود. نانوسیلیسماده ای پوزولانی است، که به دلیل سطح ویژه بسیار زیاد، فعالیت پوزولانی بالایی دارد. برای رسیدن به هدف فوق تعدادی از نمونه های مکعبی بتنی به ابعاد 70x100x400 میلیمتر مطابق با استاندارد، ASTMC666 ساخته و تست آزمون ذوب و یخبندان انجام شد. مدول الاستیسیته دینامیکی و همچنین فاکتور دوام پس از 60، 120، 180، 240 و 300 سیکل (17 ̊ C- و 4 ̊ C+) اندازه گیری شد. میزان افت امواج فراصوت در قبل و بعد از انجام آزمایش و روابط آیین نامه به عنوان معیارهای سنجش دوام بتن در نطر گرفته شده است. همچنین تعدادی نمونه برای آزمایش مقاومت فشاری حاوی درصدهای مختلف نانوسیلیس در سنین 7 و 28 و 90 روز ساخته شد و مورد آزمایش قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

دوام بتن ، نانوسیلیس ، مقاومت فشاری ، سیکل های یخزدن و ذوب شدن