الویت بندی مکانی شهر تهران بر اساس میزان ریسک لرزه ای

شهر تهران به عنوان پایتخت کشور و دارا بودن مراکز مهم سیاسی و استراتژیک و تراکم بالای جمعیت ازاهمیت بالایی در برآورد میزان خطر لرزهای و اولویت بندی مکانی قرار گرفته است.روش مورد استفاده بر پایه نرم افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و موسوم به الگوی نت است. در اینپژوهش عوامل و فاکتورهای اصلی با استفاده از اطلاعات موجود و تجزیه و تحلیل آنها مشخص شده اند.با توجه به تحقیقات انجام شده، شناسایی ناحیه ها و مناطق پرخطر شهر تهران در نقشه های نهایی امکانپذیر است و باید این مناطق به منظور کاهش خطرپذیری در اولویت قرار گیرند. اقدامات لازم جهت کاهشخطرپذیری به صورت کاهش آسیب پذیری ساختمان ها و جمعیت از طریق اقدامات قانونی در جهت بهسازیطراحی سازه ای و اقدامات اصلاحی برای سازه های ضعیف موجود در مناطق پر خطر و جلوگیری از ساخت وسازهای بیشتر در مناطق با خطر بالا و نیز کنترل تراکم جمعیت در مناطق پر جمعیت می باشد.

کلیدواژه ها:

خطر پذیری ، جمعیت ، ساختمان ، توپوگرافی شهر تهران