ارزیابی شدت بیابان زایی با تاکید بر معیار اقلیم

یا چنددهه قبل که آثار ناشی از فعالیت های تخریبی انسان در طبیعت مشهود نبود و یا به طور جدی سایر منابع زیستی را تهدید نمی کرد، کلمه بیابان معمول به اراضی اطلاق می شد که براساس ساختارهای اقلیمی و زمین شناسی حاکم بر آن، منابع آب و پوشش گیاهی محدود برخوردار بوده است در این مدت نیز بیابان ها و شدت بیابانی شدن اراضی نیز از دیدگاه اقلیمی (هواشناسی) مورد تجزیه و تحلیل قرار می گرفت. بدین منظور سه شاخص میزان بارش، جهت و شاخص خشکی به عنوان شاخص های کلیدی تخریب اراضی در نظر گرفته شد با توجه به شرایط منطقه، هریک از شاخص ها بر اساس میزان تاثیر آن در بیابان زایی وزن دهی شد و برای هر شاخص نقشه ای تهیه گردید.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، بیابان زایی ، شاخص مدالوس