بررسی تاثیر روش های مختلف عصاره گیری، میزان گچ و بافت خاک بر قابلیت هدایت الکتریکی محلول خاک (مطالعه موردی: حاشیه آزاد راه تهران - قم)

قابلیت هدایت الکتریکی یکی از پارامترهای مهم در ارزیابی خاک برای فعالیت کشاورزی، زیستی و منابع طبیعی است. معمولاً برای اندازه گیری قابلیت هدایت الکتریکی از عصاره گل اشباع استفاده می کنند اما آماده سازی گل اشباع با مشکلات زیادی از جمله صرف زمان و هزینه بالا و هم چنین مصرف زیاد آب همراه می باشد لذا محققان، پژوهشگران و آزمایشگاه های آنالیز خاک استفاده از عصاره نسبت های خاک به آب را ترجیح می دهند لذا این پژوهش با هدف بررسی تاثیر روش های مختلف عصاره گیری بر میزان قابلیت هدایت الکتریکی و هم چنین تاثیر بافت خاک و میزان گچ بر قابلیت هدایت الکتریکی خاک بر روی خاک های حاشیه آزاد راه تهران ـ قم انجام شد. هم چنین نتایج نشان داد که ضریب همبستگی بین قابلیت هدایت الکتریکی عصاره گل اشباع و نسبت 1:5 خاک به آب برای تمامی رده های تفکیک شده در مقایسه با دیگر نسبت های خاک به آب کاهش زیادی پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

قابلیت هدایت الکتریکی ، روش عصاره گیری نسبت های خاک به آب ، بافت خاک ، گچ