بررسی عرصه های مناسب تغذیه مصنوعی سفره های آب زیرزمینی از منظر زئومرفولوژی

تغذیه مصنوعی آبخوان ها یک استراتزی مناسب برای مهار و بهره برداری از سیلاب استف تعیین عرصه های مناسب برای تغذیه مصنوعی و وارد کردن آب به یک سازند نفوذپذیر، یک شیوه مطلوب برای مدیریت منابع آب به شمار می رود. حدود 50% مساحت کشور را سازندهای زمین شناسی دوره کواترنر تشکیل می دهد رسوبات کواترنر شامل دو سیستم پادگانه آبرفتی و مخروط افکنه ها می باشد هرچه ضخامت آبرفت بیشتر باشد میزان ذخیره آب زیرزمینی در آن نیز زیادتر می شود. یافته های حاصل از پژوهش حاضر بیانگر این است که واحدهای کواترنر در حواشی آبراهه ها و در شیب های کم از آهک، سیلت، ماسه، گراول تشکیل شده اند و این واحدها از نفوذپذیری خوبی برخوردارند. آبرفتهای درشت دانه و آهکی به مخروط افکنه های کوچک به دلیل شیب زیاد، فعال بودن، کوچک بودن حوزه بالادست، عدم ابگیری و عمق کم آبرفت برای پخش سیلاب مناسب نیست، مخروط افکنه های بزرگ بدیل داشتن خصوصیات مورفولوژی و نوع دانه بندی ، مکان های مناسبی برای تغدیه مصنوعی سفره های اب زیرزمینی محسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

تغذیه مصنوعی ، مخروط افکنه ، کواترنر ، ژئومرفولوژی ، سفره آب زیرزمینی