مدیریت توان راکتیو در شبکه قدرت در حضور توربین بادی و جبران ساز وار استاتیکی

امروزه مدیریت توان راکتیو با ورود تولیدات پراکنده از نوع انرژی باد و به طبع آن توربین های بادی متصل شده به شبکه قدرت، به مسئله ای مهم در صنعت برق تبدیل شده است. این مقاله به بررسی نحوه هماهنگی توربین بادی سرعت متغیر از نوع ژنراتور القائی دو سو تغذیه (DFIG) و سیستم های انتقال جریان متناوب انعطاف پذیر (FACTS) پرداخته است. هماهنگ بودن ادوات ذکر شده در کنار یکدیگر باعث شده است که قابلیت تولید توان راکتیو توسط توربین بادی DFIG فراهم شده و محدوده تحویل توان در نقاط کار کاهش می یابد. برنامه ریزی توان راکتیو تزریقی، نیاز به جایابی مناسب منابع توان راکتیو و تنظیم بهینه نقاط کار ژنراتورها در مقدار توان راکتیو تولیدی را دارند. بعلاوه، به جای محدود کردن توان راکتیو تزریقی به شبکه با استفاده از روش های قدیمی، از جبران ساز وار استاتیک (SVC) جهت تزریق و کنترل توان راکتیو در محل مورد نظر استفاده شده است. لازمه استفاده بهینه از این ادوات جایابی مناسب آن، تعیین اندازه دقیق این تجهیزات و اتصال آن به شبکه است. رویکرد اصلی مقاله بر اساس بهینه-سازی با استفاده از الگوریتم ژنتیک و کنترل مستقیم ظرفیت توان راکتیو تزریقی توسط توربین های بادی به شبکه و به کارگیری واحدهای SVC می باشد. در نتیجه، با بررسی پروفیل ولتاژ، بدترین باس از نقطه نظر پایداری ولتاژ شناسایی شده، و سپس واحد SVC به عنوان جبران ساز جهت بهبود پروفیل ولتاژ جایابی شده است.

کلیدواژه ها:

ادوات FACTS ، بهینه سازی ، توان راکتیو ، توربین بادی DFIG ، جبرا ن ساز SVC