پیش بینی بارش فصلی با استفاده از سیگنالهای هواشناسی: کاربرد در حوزه آبریز رودخانه کارون

در این مقاله روشی برای پیشبینی سالهای آّبی پربارش و کمبارش در حوزه آبریز رودخانه کارون ارائه شده است. این روش شامل سه گام می باشد. در گام اول، ارتباط بین تغییرات فشار سطح آب دریا SLP) و میانگین بارش در محدوده مورد مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است. در گام دوم محدودههای فازی و توابع عضویت برای گرادیان SLP و بارش در مناطق منتخب توسعه داده شده است. در انتخاب این مناطق که مجموعهای از نقاط در خلیج فارس و دریای عمان، دریای مدیترانه، دریای سیاه، دریای سرخ، اقیانوس اطلس و دریای خزر را شامل می شوند، تاثیر پذیری جبهههای بارانزا و سامانههای پرفشار و کمفشار موثر بر بارندگی در ناحیه جنوب غرب ایران مورد توجه قرار گرفته است. در گام نهایی قوانین فازی برای پیش بینی بارش براساس تغییرات SLP توسعه داده شده است. از تحلیل حساسیت برای تعیین بهترین ساختار قوانین فازی و توابع عضویت استفاده شد. این قوانین برای پیشبینی مجموع بارش در فصلهای زمستان و بهار در حوزهی آبریز رودخانهی کارون در فاصلهی بین سالهای ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۲ مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج نشان داده است که بارش واقعی در ۶۸ درصد از سالها در دامنه پیشبینی شده قرار دارد و بنابراین قوانین توسعه داده شده میتواند به شکل موثری در پیشبینی دوره های پربارش، متوسط و کم بارش در زمستان و بهار در حوزه آبریز رودخانه کارون مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پیشبینی بارش ، سیگنالهای هواشناسی ، تئوری مجموعههای فازی