تأثیر اقدامات آبخیزداری و آبخوانداری بر منابع آب

در ر مناطق خشک و نیمه خشک که ریزشهای جوی ضمن ناچیز بودن دارای پراکنش نامتناسب نیز می باشند، حجم قابل توجهی از جریان تولیدی بصورت رواناب و جریان های سیلابی و تبخیز از دسترس خارج می گردد. در چنین مناطقی آب از یک طرف مهمترین عامل محدود کننده توسعه پایدار بو ده و از سوی دیگر سیلابهای فصلی مهمترین عامل تخریب و ایجاد خسارت می باشد. علاوه بر این، بهره برداری از سیلابها یکی از مهمترین راه حلهای مسائل خشکسالی و کم آبی قلمداد می شود.در حوزه های آبخیز عرصه های وسیع پوشیده از رسوبات دانه درشت وجود دارد که ذخیره سیلاب در آنها روش مناسبی برای رسیدن به بهره وری و توسعه پایدار کشاورزی و احیا منابع طبیعی به نظر می رسد. دلیل اصلی این امر، افزون بر شرایط طبیعی زمین و ویژگیهای بارش، جلوگیری از تلفات تبخیر و وجود توان قابل ملاحظه عرصه های موجود در مناطق خشک و نیمه خشک برای توسعه کشاورزی می باشد. از مؤثرترین روش ها در افزایش پتانسیل منابع آبی، اقدامات آبخیزداری، احداث سامانه های پخش سیلاب در گستره مخروط افکنه ها و دشت های حاوی رسوبات درشت دانه و احداث سد میباشد. نتیجه این امر موجب افزایش تولیدات کشاورزی و گیاهی همراه با احیای جنگلها و مراتع می باشد. به همین دلیل است که امروزه یکی از مهمترین اقدامات برای کاهش اثرات خشکسالی انجام اقدامات آبخیزداری و آبخوان داری میباشد. در مقاله مورد نظر سعی می شود به مسائل مرتبط با آبخیزداری و جیاگاه و اقدامات آن، معرفی آبخوان داری و بررسی اثرات آن و نتایج حاصله در رابطه با منابع آب پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

آبخیزداری ، آبخوان داری ، منابع آب ، جایگاه اقدامات آبخیزداری