ارزیابی روشهای زمین آماری در برآورد منطقهای تبخیروتعرق مرجع - مطالعه موردی استان خوزستان

تبخیروتعرق یکی از مولفه های اصلی بیلان آب منطقه ای میباشد که توزیع مکانی و زمانی آن در مدیریت منابع آب و برنامه ریزی های کشاورزی از اهمیت بسزایی برخورداراست . امروزه بکمک روش های درونیابی میتوان تبخیروتعرق منطقه ای را در سرتاسر یک محدوده برآورد نمود. هدف بررسی حاضر سنجش دقت روشهای مختلف زمین آماری در برآورد منطقه ای تبخیروتعرق مرجع در استان خوزستان می باشد.در این تحقیق تبخیروتعرق مرجع ماهانه از روش پنمن مانتیت در ۳۸ ایستگاه محدوده مورد مطالعه محاسبه شده و سپس به کمک روشهای کریجینگ ، کوکریجینگ و وزندهی عکس فاصله و اسپیلاین درونیاب یا انجام گردید . نتایج حاصله از ارزیابی روشها بیانگر این بود که روش کریجینگ بالاتر ین دقت را داشته و پس از آن روش وزندهی عکس فاصله با توان ۳ و تعداد همسایگی ۶ نقطه از سایر روشها دقیقتر میباشد.

کلیدواژه ها:

تبخیروتعرق ، زمین آمار ، کریجینگ ، وزندهی عکس فاصله ، سیستم اطلاعات جغرافیایی