بهینه سازی با رویکرد سیستمهای پویا در تخصیص آب کشاورزی

مشکلات ناشی از افزایش جمعیت و توسعه در چگونگی تخصیص منابع آب روز به روز پیچیده تر و حل آنها نیازمند تفکر بهتر است. موارد فراوانی وجود دارد که تلاش تصمیمگیران برای حل یک مشکل با استفاده از روشهای گوناگون شبیه سازی و بهینه سازی، فقط باعث تسکین موقت آن شده و پس از مدت کوتاهی، وضعیت مانند قبل شده یا منجر به ایجاد مشکلاتی بزرگتر و بدتر گردیده است. دینامیک سیستمها با نگرشی سیستمی، تفکر دینامیک و در نظر داشتن تعامل دینامیکی بین اجزاء درون سیستم، درکی عمیق از منشاء مشکلات سیستم را موجب میگردد. از طرفی در فرآیند تصمیم گیری به سرعت واکنش سیستم را در برابر سیاست های خاص پیش بینی میکند و در واقع با نمایش نتایج حاصل ازسیاستهای گوناگون امکان هدایت تغییرات در مسیر صحیح و طراحی سیاستهای مؤثر را ممکن میسازد. در این مقاله با استفاده از رویکرد دینامیک سیستمها به شبیه سازی و بهینه سازی تخصیص منابع آب حوضه زاینده رود پرداخته و نتایج حاصل از بهینه سازی دینامیک با بهینه سازی خطی و غیرخطی مقایسه شده اند. نتایج حاصل نشان میدهد بهینه سازی دینامیک در شرایط کم آبی و پر آبی به دلیل در نظر گرفتن تعامل دینامیکی و دخالت تک تک اجزاء درون سیستم و ارتباط متقابل آنها در بهینه سازی، عوامل مرتبط با سیاست بهینه را شناسایی و نتایج خوبی را ارائه میدهد.

کلیدواژه ها:

سیستم دینامیک ، بهینه سازی ، تخصیص آب و حوزه زاینده رود