بررسی خلا زایی کاویتاسیون برروی پرتاب کننده جامی شکل سد بالارود به کمک مدل فیزیکی

معمولا هنگامی که سرعت جریان در قسمی از سازه هیدرولیکی از یک حد مجاز فراتر رود آن سازه در معرض خسارت ناشی از خلا زایی قرار می گیرد روشهای عددی و تحلیلی و روابط تجربی موجود به دلیل پیچیدگی رفتاردینامیکی سیالات و خصوصا وجود جریان های دو فازی در تنداب سریز ها محدودیت های زیادی دارند دراین تحقیق مدل سرریز سد مخزنی بالا رود که از نواحی اوجی دریچه دار با تنداب و پرتاب کننده ی جامی است با استفاده از مصالح پلکسی گلاس در مقیاس 1:40 ساخته و در فلوم ازمایشگاهی مدلهای هیدرولیکی دانشکده مهندسی آب دانشگاه شهید چمران اهواز نصب گردید. نتایج نشان داد که با افزایش سرعت به ازا هر دبی از جریان ضریب خوردگی کاهش یافته و در ابتدای پرتاب کننده ی جامی در محور وسط به کمترین مقدار خود می رسد همچنین به ازا دبی 3831 متر مکعب برثانیه در سرعتی معادل 25/9 متر بر ثانیه حداقل ضریب خوردگی برابر شده که بیشتر از ضریب خوردگی بحرانی میب اشد و خوردگی رخ نمی دهد در مقایسه حداقل ضریب خوردگی نتیجه شده از ازمایش مدل با حداقل ضریب خوردگی ارائه شده در گزارش مطالعاتی مشاور علت عدم تطابقت نتایج تئوری با ازمایش مدل می تواند ناشی از تاثیر پایه های یل بر الگوی جریان اعمال فرضیات ساده کننده در معادلات حاکم و خطای مقیاس باشد.

کلیدواژه ها:

خلازایی کاویتاسیون ، ضریب خوردگی بحرانی ، فشار دینامیکی