مقایسه تراکم کشت رایج و بهینه در شبکه های کشاورزی زاینده رود اصفهان با استفاده از برنامه ریزی خطی و آرمانی

اعمال مدیریت بهینه در تعیین تراکم کشت ابزاری است که اگر با توجه به شرایط مهم اقلیمی منطقه انجام شود می تواند اثرات ناشی از بحرانهای ابی را تا حدی تخفیف دهد دراین تحقیق سعی بر آنست تا با توجه به شرایط مختلف اقلیمی حوضه زاینده رود اصفهان سطح زیرکشت محصولات در شبکه های کشاورزی پایین دست سد چادگان بطور بهینه تخصیص یافته و با تراکم کشت رایج درمنطقه مقایسه شود این بهینه سازی ها با استفاده از دو تکنیک برنامه ریزی خطی LP و برنامه ریزی ارمانی GP برای سه دوره خشک نرمال و مرطوب صورت گرفت. همچنین در هدفگذاری تحقیق توابع سود و کالری تولید شده توسط محصولات بعنوان گزینه های موثر در مطلوبیت کشاورزان مورد توجه قرارگرفت مقایسه تراکم کشت حاصل از تکنیک LP باتراکم رایج درمنطقه برای دوره های نامبرده نشان داد مادمی که هدف گذاری کشاورزان حداکثر کردن سود و کالری بطور جداگانه باشد سطوح کشت بهینه برای سیب زمینی و برنج در محدوده قیودشان کمترین انحراف را از مقادیر واقعی خود دارند.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، تراکم کشت ، برنامه ریزی خطی ، برنامه ریزی آرمانی ، سد چادگان