بکارگیری تکنیک های GIS در شناسایی مکان های مناسب تغذیه مصنوعی آب زیرزمینی در آبخوان دشت شهرکرد به روش منطق فازی

جهت تغذیه آب مصنوعی، بررسی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی منطقه مطالعاتی و یافتن مکان مناسب،ضروری ترین بخش، جهت انجام این امر می باشد. تکنیک های GIS علاوه بر آنالیز دقیق پارامترهای متعدد و تلفیق لایه های مختلف اطلاعاتی، سرعت انجام مطالعات را نسبت به آزمایشات صحرایی افزا یش م ی دهد. در این تحقیق، ابتدا یک پایگاه اطلاعاتی از ویژگی های زمین شناسی و هیدرولوژی آبخوان دشت شهرکرد در محیط GIS ایجاد گردید. سپس جهت مطالعه مناطق مناسب تغذیه مصنوع ی در ای ن آبخوان، از فاکتورهای شیب، ضخامت آبرفت، کاربری اراضی و میزان نفوذپذیری بعنوان عوامل مؤثر مکان ی استفاده گردید. در مطالعات زمین شناسی، مکان های واقع در ابتدای مخروط افکنه ها، بدلیل نحوه رسوبگذاری آن در طول سالیان دراز، مناسب ترین اراضی هستند و از آنجا که بدلیل دانه درشت بودن و سنگلاخی بودن این اراضی، قابلیت زراعی آن نیز پایین است، لذا امکان استفاده از این اراضی برای تغذیه مصنوعی میسر است. مطالعات انجام شده در این مقاله و بررسی داده های اطلاعات مکانی منطقه مطالعاتی، نشان داد که در حدود 3/89 درصد از اراضی دشت برای تغذیه مصنوعی آب زیرزمینی بسیار مفید،23/13 درصد کاربری متوسط و 72/97 درصد دارای کاربری نامناسب می باشد. اراضی مستعد شامل مناطق مرتفع، بیشه زار و اراضی فاقد پوشش گیاهی می باشد.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، تغذیه مصنوعی ، دشت شهرکرد ، منطق فازی ، GIS