بررسی عدم قطعیت های شاخص خشکسالی در دوره های آتی توسط روش های ریز مقیاس نمایی مدلهای گردش عمومی جو(مطالعه موردی: ایستگاه نوژه همدان)

امروزه تغییر اقلیم اثرات سویی بر جنبه زیست محیطی ،اجتماعی و اقتصادی دنی ا داشته است. کشور ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده است، گرمایش جهانی و وقوع خشکسالی های پی در پی از اثرات منفی تغییر اقلیمی است که گریبانگیر کشور ایران بوده است. امروزه می توان با استفاده از مدلهای گردش عمومی جو اثرات تغییرات اقلیمی در دوره های آتی را پیش بینی نمود و برنامه ریزی های لازم جهت تخفیف اثرات تغییرات اقلیمی را انجام داد. در این میان مقادیر پیش بینی شده برای دوره های آتی دارای عدم قطعیت هایی می باشد که بررسی آنها جهت تصمیم گیری های مدیریتی امری ضروری به نظر می رسد. بنابرا ین هدف از تحقیق حاضر بررسی عدم قطعیت های روش های ریزمقیاس نمایی مدلهای گردش عمومی جو در ایستگاه سینوپتیک نوژه می باشد. به این منظور از دو روش ریزمقیاس نمایی تناسبی و LARS-WG جهت پیش بینی پارامترهای دمای کمینه، بیشنه و بارش دوره های آتی به کمک مدل HACM3 و سناریوی A2 استفاده شد.نتایج تحقیق حاضر افزایش دمای کمینه و بیشنه و کاهش بارش را در دوره های آتی به هر دو روش ر یزمقیاس نمایی نشان داد ولی این مقدار افزایش و کاهش در هر دو روش ریزمقیاس نمایی برای دوره های آتی متفاوت بود به طوریکه در روش تناسبی دمای بیشینه و کمینه و بارش بیشتری را نسبت به روش LARS-WG در دوره آتی نشان می داد. در نهایت با استفاده از شاخص خشکسالیSPI اقدام به بررسی خشکسالی در سال های آتی به کمک نتایج دو روش ریزمقیاس نمایی پرداخته شد، نتایج نشان از عدم قطعیت در نتایج شاخص خشکسالی به دو روش ریزمقیاس نمایی داشت به طوریکه نوسانات خشکسالی در روش ریزمقاس نمایی تناسبی بیشتر از LARS-WG بود.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، ریزمقیاس نمایی ، خشکسالی ، ایستگاه نوژه ، عدم قطعیت