بررسی کیفیت آبهای زیرزمینی و تاثیر سازندهای زمین شناسی موجود در دشت ایذه

محدوده مورد مطالعه دارای مساحتی معادل 388 کیلومتر مربع است، که از این مساحت 173 کیلومتر مربع آن شامل دشت آبرفتی و مابقی 215 کیلومتر مربع دیگر مربوط به بخش کوهستانی است. زمین شناسی و تکتونیک منطقه در هر بخش از دشت شرایط خاصی را بوجود آورده است، به طوری که جنس رسوبات در مرکز و اطراف دریاچه های میانگران و بندان دانه ریز تا متوسط(رس، رس سیلیتی همراه کمی ماسه) و در دامنه و حاشیه ارتفاعات دانه درشت و متوسط(گراول و واریزه های آهکی ) می باشد. با توجه به مقاطع ژئوالکتریک و لوگ چاه های اکتشافی متوسط ضخامت رسوبات آبرفتی حدود 150 متر تخمین زده می شود. شرایط هیدرولوژیکی مقدار ناحیه به نحوی است، که موجب تجمع کلیه نزولات جوی از طریق آبراهه های آبراک و کهشور در دو دریاچه میانگران و بندان شده است. سازند های موجود در منطقه متشکل از سازندهای سخت دوران دوم و سوم و رسوبات ناپیوسته دوران چهارم است، که از شمال و شمال شرق ارتفاعات آهکی ایلام سروک و داریان فهلیان و از سمت جنوب و غرب ارتفاعات آهکی آسماری این دشت را احاط کرده و بشکل یک واحد هیدروژئولوژیکی بسته در آورده است.مقادیر قابلیت انتقال آبخوان از حداقل 84 تا حداکثر 246/5 متر مربع در روز متغیر است. نوسانات سطح آب زیرزمینی در دوره مرطوب سال ماگزیمم 2/5 متر افزایش را نشان می دهد و در سال آبی 85-84 با یک متر کاهش روبروست . در این بررسی سعی می شود، آبخوان منطقه ایذه بلحاظه کیفی برمبنای روش طبق بندی ویلکوکس ، پاپیر و شولر از نظر مصارف مختلف، مورد بحث و تبادل نظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کیفی ، سازند ، ایذه