بررسی اثر ضد تک یاخته ایی عصاره اسطوخدوس بر علیه لیشمانیا ماژور

مقدمه: لیشمانیوز از بیماری های شایع انگلی در جهان و ایران است که از طریق انگل لیشمانیا ایجاد می شود طبق آمار های جهانی حدود 12 میلیون بیمار از لیشمانیوز جلدی وجود دارد. روشهای درمانی زیادی ارایه شده است که مشتقات پنج ظرفیتی آنتی موان د ر خط اول درمان قرار دارند. مقاومت این گونه های انگلی مشکلات زیادی برای درمان به وجود آورده است. از این رو مطالعات زیاد ی روی داروهای طبیعی در حال انجام است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر عصاره اسطوخودوس در درمان لیشمانیوز پوستی ناشی از لیشما نیا ماژور است. روش کار: انگل لیشمانیای تهیه شده از موش های آزمایشگاهی آلوده به این انگل به قاعده دم 30 سر موش c/Balb تزریق گردید. موش ها به 5 گروه تقسیم شدند. و با محلول مرکب ترکیب شده با (در 3 غلظت 1/0 ،01/0 و 001/0 درصد) به مدت 5 هفته به صورت زیر درمان شدند. گروه اول: کنترل منفی که پایه الکلی بدون دارو به صورت موضعی دریافت کردند. گروه دوم: کنترل مثبت که گلوکانتیم تزریقی دریافت کردند. گروه سوم: غلظت 001/0 درصد عصاره اسطوخودوس به صورت موضعی درمان شدند. گروه چهارم: غلظت 01/0درصد عصاره اسطوخودوس که به صورت موضعی درمان شدند. گروه پنجم: غلظت 1/0 درصد که به صورت موضعی درمان شدند. نتایج: اندازه گیری زخم ها در 5 هفته انجام پذیرفت و بعد از بررسی با گروه کنترل مقایسه شد که از نظرآماری ب ا افزای ش غلظت دارو باعث بهبود و درمان زخم حاصل از لیشمانیوز گردیده است. نیز حتی بعد از درمان نیز در غلظت های بالا تر نیز آثار زخم نیز از بین می رود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله که اختلاف بین غلظت ها قابل شهود است با افزایش غلظت درمان و بهبودی زخم ها نیز صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

عصاره اسطوخودوس ، درمان موضعی ، لیشمانیا ماژور