آرش رضاوندی - کارشناس ارشد مهندسی عمران زلزله
عبدالرضا سروقدمقدم - استادیار پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله

برخورد ساختمانهای مجاور به یکدیگر حین زلزله یکی از خطرات قابل توجه می باشد که با عنایت به لرزه خیز بودن ایران و گستردگی ساخت و سازهای صورت پذیرفته، بررسی روشهای کاهش ویا حتی المقدور حذف آن را در ساختمانها از جمله سازه های فولادی الزامی می نماید.این مهم در مراحل طراحی سازه های جدید و یا مقاوم سازی ساختمانهای ساخته شده در گذشته می تواند با بررسی عوامل گوناگون موثر بر ضربه صورت پذیرد. در مقاله حاضر سعی شده ضمن بررسی کلی اثرات ضربه، با مدلسازی آزمایشگاهی دو سازه فولادی قاب خمشی روی میز لرزان اثرات ضربه در آنها به طور موردی بررسی شده و میزان کارایی روش اتصال موضعی دو سازه در کاهش پاسخ لرزه ای آنها مورد بررسی قرار گیرد. نتایج این تحقیق با توجه به اثر آن در کاهش پاسخ شتاب می تواند برای مقاوم سازی سازه های فولادی آسیب پذیر از ضربه مورد توجه قرار گیرد.