فرزین تفضلی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، گروه مهندسی آب دانشگاه بوعلی سینا، همدا
علی اکبر سبزی پرور - دانشیار هواشناسی گروه مهندسی آب دانشگاه بوعلی سینا، همدان
حمید زارع ابیانه - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه بوعلی سینا، همدان
حسین بانژاد - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه بوعلی سینا، همدان

با توجه به نقش تبخیر – تعرق در آینده منابع آب کشور در این کار بررسی هائی برای تعیین میزان حساسیت مدلهای مختلف تبخیر – تعرق به پارامترهای مختلف هواشناسی انجام و اثر گرمایش جهانی بر میزان تبخیر – تعرق مرجع در شرایط اقلیم نیمه خشک همدان ارزیابی می گردد. در این تحقیق، معادلات پنمن – مانتیث – فائو ، جنسن – هیز و هارگریوز برای تخمین تبخیر – تعرق گیاه مرجع مورد استفاده قرار گرفته است. میزان حساسیت تبخیر – تعرق به پارامترهای مختلف هواشناسی در محدوده %20-10 اعمال گردید. نتایج ناشن داد که بیشترین حساسیت مدلهای تبخیر به پارامترهای هواشناسی به ترتیب مربوط به تابش خورشیدی و دمای هوا می باشد. گرمایش جهانی درنتیجه اثر گلخانه ای انتظار می رود سبب تغییرات اصلی در اقلیم بعضی مناطق شود. نتایج مدلهای تحت بررسی نیز نشان می دهد که افزایش دمای هوا به مقدار 2/7 درجه سانتیگراد که تا سال 2050 برای ایران پیش بینی شده است می تواند نیاز آبی گیاهان را درمناطقی با اقلیم مشابه تا حد 6/2 درصد افزایش دهد . این موضوع باید در مدیریت دراز مدت برنامه های ابی مد نظر قرار گیرد.

حساسیت مدل های تبخیر - تعرق ، اقلیم سرد نیمه خشک ، پارامترهای هواشناسی ، گرمایش جهانی