اشرف مکوندی - کارشناس ارشد سازمان آب و برق خوزستان
محمد جهانشاهی - کارشناس ارشد امور آب استان خوزستان
پریسا اعتضادی - کارشناس آبهای زیرزمینی

محدوده مورد مطالعه دارای مساحتی معادل 388 کیلومتر مربع است که از این مساحت 173 کیلومتر مربع آن شامل دشت آبرفتی و مابقی 215 کیلومتر مربه دیگر مربوطه به بخش کوهستانی است. زمین شناسی و تکتونیک منطقه در هر بخش از دشت شرایط خاصی را بودجود اورده است به طوری که جنس رسوبات در مرکز و اطراف دریاچه های کیانگران و بندان دانه ریز تا متوسط ( رس، رس سیلیتی همراه کمی ماسه) و در دامنه و حاشیه ارتفاعات دانه درشت و متوسط (گراول و واریزه های آهکی ) می باشد. با توجه به مناطق ژنوالکتریک و لوگ چاههای اکتشافی منوسط ضخامت رسوبات آبرفتی حدود 150 متر تخمین زده می شود. شرایط هیدرولوژیکی مقدار ناحیه به نحوی است که موجب تجمع کلیه نزولات جوی از طریق آبراهه های آبراک و کهشور در دو دریاچه میانگران و بندان شده است. سازندهای موجود در منطقه متشکل از سازنهای سخت دوران دوم و سوم و رسوبات ناپیوسته دوران چهارم است که از شمال و شمال شرق ارتفاعات آهکی ایلام سروک و داریان فهلیان و از سمت جنوبو غرب ازتفاعات آهکی آسماری این دست را احاطه کرده و بشکل یک واحد هیدروژنولوژیکی بسته در آورده است. مقادیر قابلیت انتقال آبخوان از حداقل 84 تا حداکثر 246/5 متر مربع در روز متغیر است. نوسانات سطح آب زیرزمینی در دوره مرطوب سال ماگزیمم 2/5 متر افزایش را نشان می دهد و در سال آبی 85-84 با یک متر کاهش روبروست. در این بررسی سعی می شود آبخوان منطقه ایذه بلحاظه کیفی بر مبنای روش طبقه بندی ویلکوکس ، پاپیر و شولر از نظر مصارف مختلف مورد بحث و تبادل نظر قرار گیرد.

کیفی ، سازنده ، ایذه