حسن زیاری - استادیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
محمدمهدی خبیری - دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهرا

از جمله دلایل کاهش عمر بهره برداری روسازیها، طراحی بدون درنظر گرفتن واقعیتهای اجرایی آنهاست. مقدار بار منتقل شده بین لایه ها به عوامل گوناگونی مانند میزان چسبندگی بین لایه ها و اصطکاک داخلی بین لایه ای آنها وابسته است. چنانچه این لایه ها با استفاده از چسبنده های مناسب بین لایه ای و تراکم کافی محدود شوند، آنها یکپارچه عمل می کنند. در این مقاله میزانخرابی روسازیهای گوناگون با توجه به احتمال وجود این اصطکاک تحت بارگذاریهای مختلف، ارزیابی میگردد. معیار خرابی روسازیهای انعطاف پذیر، میزان کرنش قائم روی خاکبستر در نظر گرفته شده و با روش های تحلیلی این کرنشها محاسبه و عمر روسازیها در تحمل این کرنشها مقایسه شده آن. با توجه به این مطالعات ، میزان کاهش عمر روسازیهایی که دارای لایه های محدود و بدون اصطکاک داخلی هستند، نسبت به روسازیهای با اصطکاک داخلی تعیین گردیده است.

اصطکاک داخلی ، اندودهای تک کت و پریمکت ، کاهش عمر روسازی ، کرنش قائم روی خاکبستر