منصور فخری - استادیار دانشکده عمران دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
نادر محمودی نیا - کارشناس ارشد مهندسی راه و ترابری، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

در سالهای اخیر با افزایش تردد وسایل نقلیه سنگین بخصوص در نواحی گرمسیر، شیارافتادگی روسازی های آسفالتی افزایش یافته است. استفاده از مخلوطهای آسفالتی بامصالح سنگی درشت، سختی، مقاومت برشی و در نتیجه مقاومت در برابر شیارافتادگی روسازی آسفالتی را افزایش میدهد. مخلوط آسفالتی با مصالح سنگی درشت مخلوطی است که حداکثر اندازه سنگدانه ای آن 37/5-25 میلی متر باشد. در طرح اختلاط این مخلوطها از روش اصلاح شده طرح اختلاط مارشال مطابق استاندارد ASTM-D5581 استفاده می گردد. [1]. در این تحقیق آزمایشگاهی که در محل آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک وزارت راه وترابری انجام شد، مقاومت شیارافتادگی مخلوطهای آسفالتی با مصالح سنگی درشت مورد ارزیابی قرار گرفته وبا مخلوط های آسفالتی مقایسه شده است. برای این منظور با چهار دانه بندی متفاوت، مخلوطهای درشت دانه طرح شدند و برای هر یک با چهار مقدار قیر متفاوت و نیز برای مخلوط معمولی با مقدار قیر بهینه نمونه های شیارافتادگی تهیه شدند ومقدار عمل شیارافتادگی آنها در 12000 سیکل بارگذاری تعیین گردید. با استفاد ه از دستگاه شیارافتادگی ویل تراک اثر پارامترهای مختلفی نظیر درصد قیر، درصد فضای خالی مخلوط آسفالتی و نوع دانه بندی بر روی مقاومت مخلوطهای آسفالتی مورد بررسی قرار گرفت.

مخلوط آسفالتی با مصالح سنگی درشت، طرح اختلاط مارشال ، شیار افتادگی ، ویل تراک ، تراکم غلظتی