علی سیستانی پور
مهرداد پورزرقان

ارتفاعات شمال شرق رفسنجان با روند شمال غربی - جنوب شرقی در حاشیه جنوبی ایران مرکزی قرار دارد. در این منطقه نهشته های کواترنری به صورت چین نخورده باقی مانده است . حضور رسوبات چین خورده پلیوسن در ناحیه حاکی از وجود تنش های فعال در اواخر نئوژن می باشد که همراه دیگر تنشهای اواخر سنوزوئیک ظاهراً بیش ترین تاثیر را بر ریخت شناسی فعلی منطقه داشته اند. گسل اصلی منطقه گسل دوران است که دارای مکانیسم راستا لغز راستگرد با مولفه فشارشی است . به نظر می رسد این گسل مهمترین عامل ایجاد دگر شکلی در منطقه است . فعالیت معاصر و وضوح بالای گسل های منطقه در تصاویر ماهواره ای پردازش شده دلالت بر ادامه تنشها تا زمان حال می نماید . این ساختارها در نتیجه رخدادهای مهم زمین ساختی آلپی و به خصوص فعالیت های زمین ساختی اواخر سنوزوئیک می باشد . مطالعات صحرایی و پردازش رقومی داده های ماهواره ای منطقه تطابق بین گسلهای محل مورد مطالعه با شکستگیهای مورد انتظار در یک زون برشی را ثابت می کند. این شکستگیها شامل گسلهای موازی با گسل اصلی (Y) ، گسل های مزدوج ریدل و آنتی ریدل (´R,R)، گسلهای تقریباً موازی با گسل اصلی((P و گسلهای نرمال (T) می باشند. این تطابق و وجود چین های پلکانی راست گرا بیانگر حاکمیت راستا لغز همگرا در منطقه است . با مطالعه منطقه و درزه های برداشت شده بیشینه تنش وارد بر منطقه در جهت شمال شرق است که این متاثر از حرکت صفحه عربستان به طرف صفحه ایران است .

سنجش از دور- ساختارهای شکننده -گسل راستالغز- رفسنجان