حسین دهقانی سانیج - عضو هیات علمی موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، سازمان تحقیقات آمو
محمدمهدی نخجوانی مقدم - عضو هیات علمی موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، سازمان تحقیقات آمو
فرحناز سهراب - عضو هیات علمی موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، سازمان تحقیقات آمو

محدودیت منابع آبی کشور باعث گردیده تا بخش کشاورزی به عنوان عمده مصرف کننده منابع آبی کشور با کمبود آب برای تولید مواد غذایی روبرو باشد . در این شرایط مهمترین چالش بخش کشاورزی افزایش بهرهوری آب و تولید بیشتر غذا از آب کمتر است . شاخص کارایی مصرف آب کشاورزی (Water Productivity, WP) در سطوح WP نشان دهنده میزان تولید به ازای میزان آب مصرفی می باشد . مقدار مختلف مزرعه، دشت و یا حوزه به عوامل مختلف بستگی دارد . کم آبیاری از تکنیک هایی مدیریتی است که در بطور قابل توجه ای کارایی مصرف آب را در کشاورزی ارتقاء می بخشد . کم آبیاری به دو صورت فصلی و موضعی قابل اعمال کردن در یک فصل زراعی می باشد . کم آبیاری فصلی در طول یک فصل کشت و بصورت یکنواخت بر روی محصول تحت آبیاری قابل انجام می باشد، که به نوعی معرف بهره بردارانی است که در طول فصل کشت از منابع آبی محدودی برخوردار می باشند و کمآبیاری موضعی تنها در مراحل خاصی از فصل کشت اعمال می گردد . سیستم آبیاری قطره ای از جمله روش های نوین آبیاری است که توسعه آن به نوبه خود به عنوان راهکاری برای افزایش کارایی مصرف آب کشاورزی مطرح می باشد . با توجه به امکان کنترل بالای حجم آب آبیاری در این سیستم، اعمال مدیریت کم آبیاری با استفاده از آن با دقت بالایی ممکن میباشد . در این مقاله در نظر است تا اثرات مدیریت کم آبیاری فصلی و موضعی بر روی کارایی آب در محصولات ردیفی در کشاورزی بررسی و تحلیل گردد ..

کم آبیاری، آبیاری قطره ای، کم آبیاری فصلی، کم آبیاری موضعی