محمدعلی عبدلی
مژده جمشیدی

بشر از زمانی که چادرنشینی را کنار گذاشت و اسکان در روستا و سپس شهر را برگزید، به سازماندهی و مدیریت زباله و پسماندهای ناشی از فعالیت های خود توجه کرد. رشد سریع جمعیت، گسترش شهرنشینی، تغییرات الگوی مصرف و توسعه بی رویه صنایع از مواردی است که موجب افزایش مداوم و تنوع در تولید مواد زائد جامد شهری گردیده است. مساله مدیریت پسماندهای شهری اکنون در اغلب جوامع تبدیل به یکی از مهمترین اولویتهای شهرداری ها شده است. زباله‌سوزی یکی از راههای دفع پسماند‌ است که از سال‌ها قبل در کشورهای پیشرفته صنعتی دنیا مرسوم بوده است. ارزش حرارتی پسماند در این کشورها در حدود kj/kg 12000 است که برای بازیافت انرژی از پسماند،رقم مناسبی است. ارزش حرارتی پسماند ،کمبود زمین در بسیاری مناطق و آلودگی‌هایی که دفن پسماند ‌ها در محیط زیست و آب‌های زیرزمینی ایجاد می‌کنند، از جمله مواردی است که سبب توسعه استفاده از زباله‌سوزها شده است.زباله سوزها به سرمایه گذاری اولیه بالایی نیاز دارند و زمانیکه از تجهیزات مدرن کنترل آلودگی هوا به طور کامل در آنها استفاده شود، هزینه های طرح افزایش قابل توجهی خواهند داشت. در این صورت اگر کیفیت پسماند، اجازه بازیافت انرژی به شکل مطلوب را ندهد ،از نظر اقتصادی قابل توجیه نیستند. در این مقاله جایگاه زباله سوزی در سیستم مدیریت پسماند شهری بررسی شده است و به عنوان نمونه مشخصات پسماند تهران مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به ارزش حرارتی پسماند تهران که در حدود kj/kg 5600 است و میزان رطوبت 70 درصدی آن، زباله سوزی روش چندان مناسبی نمیباشد.

پسماند ، زباله سوزی ، ارزش حرارتی ، مدیریت پسماندهای شهری