مهدی صفایی فر
علی ترابیان
عبدالله رشیدی مهرآبادی

نتایج بسیاری پیرامون عملکرد بهتر پلی آلومینیوم کلراید بعنوان ماده منعقدکننده در مقایسه با سایر مواد منعقدکننده نظیر سولفات آلومینیوم و کلرورفریک در فرآیند تصفیه متعارف در شرایط کدورت متوسط و بالا از نقطه نظر مقدار مورد نیاز کمتر، تشکیل لخته های درشت تر، کاهش مدت زمان ته نشینی فلوک، تولید لجن کمتر، عدم نیاز به تنظیم قلیاییت بوسیله آهک و دیگر پارامترها ارایه است . باتوجه به اینکه اکثر آب تصفیه خانه های کشور از منابع آبی پشت سد تامین میگردد و دارای کدورت پائین میباشند و در برخی از موارد از فرآیند فیلتراسیون مستقیم جهت تصفیه استفاده میشود، لذا در این تحقیق به منظور ارزیابی تأثیر مواد منعقدکننده مختلف نظیر کلرور فریک و پلی آلومینیوم کلراید در کدورت های پایین و فرآیند فیلتراسیون مستقیم و تعیین موثرترین نوع ماده منعقدکننده از نقطه نظر راندمان حذف ذرات و راندمان حذف کدورت، با استفاده از پایلوت آزمایشگاهی آزمایش کامل با در نظر گرفتن تأثیر عواملی چون نوع ماده منعقد کننده، نرخ فیلتراسیون و میزان تزریق ماده منعقد کننده، بر روی عملکرد صافی انجام پذیرفت . نتایج حاصل از تحقیق حاضر مشخص کرد، میانگین کدورت خروجی، میانگین تعداد ذرات خروجی، منحنی تغییرات کدورت خروجی و منحنی تغییرات تعداد ذرات خروجی در طول عملکرد فیلتر در حالت استفاده از پلی آلومینیوم کلراید نسبت به کلرور فریک در شرایط یکسان کمتر بوده است و با افزایش نرخ فیلتراسیون میانگین کدورت و تعداد ذرات خروجی افزایش یافته است . همچنین نتایج حاصل از بررسی حالت تزریق 2 میلی گرم در لیتر پلی آلومینیوم کلراید ( حالت ضعیف انعقاد ولخته سازی ) و مقایسه آن با حالت تزریق 5 میلی گرم در لیتر کلرور فریک ( حالت خوب انعقاد ولخته سازی ) بیانگر بالاتر بودن میانگین حذف کدورت و کمتر بودن راندمان حذف کدورت و ذرات در حالت ضعیف انعقاد ولخته سازی بوده است

فیلتراسیون مستقیم، پلی آلومینیوم کلراید، کلرور فریک، کدورت آب، اندازه ذرات