اعظم حیدری

در طول دهه اخیر ژئوپلیمراسیون به عنوان یک راه حل فنی برای بی‌تحرک نمودن مواد سمی روی کار آمده است. ژئوپلیمرها با ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی بسیار عالی قادر هستند، پسماندهای سمی را جامد و بی‌تحرک کنند. این تکنولوژی جدید محصول یکپارچه‌ای تهیه می‌کند که می‌تواند براحتی بکار برده شود، ذخیره شود و مورد ارزیابی قرار گیرد و تنها به یک عملیات مخلوط کردن ساده و قالب ریزی نیاز دارد که در روش‌های جامدسازی مرسوم شناخته شده است. در این روش بلورهای آلومینوسیلیکات در محلول قلیایی حل شده و مواد ژئوپلیمری آمورف ژل مانندی را بوجود می‌آورند. هنگامیکه عناصر مضر موجود در مواد زائد با ترکیبات ژئوپلیمری مخلوط می‌شوند، در یک چهارچوب سه بعدی از ژئوپلیمرها گیر کرده و محبوس می‌شوند. سعی شده تا مطالعات موجود در مورد ژئوپلیمراسیون در زمینه‌های تاریخچه، واکنش‌ها، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی، کاربردها و عوامل مؤثر بر آن، ارائه گردد و مورد بررسی قرار گیرد.

ژئوپلیمر، پسماند سمی، پایدارسازی، جامدسازی، محیط زیست