صابر وطن دوست - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل

کلیه فعالیتهای مدیریتی در صنعت آبزی پروری جهت ازدیاد محصول نظیر :کوددهی، سم پاشی وغذادهی ، منجر به کاهش کیفیت آب و در نتیجه بهم خوردن تعادل شیمیایی در آن می گردد .از طرف دیگر افزایش فعالیت متابولیکی در آبزیان باعث تشدید آن اثرات می شود، بقایای مواد مصرف نشده غذایی و همچنین فضولات و مواد زاید متابولیکی ناشی از دفع در ماهیان باعث اختلالات شیمیایی در آب می گردد که مهمترین آنها: ازدیاد میزان مصرف بیوشیمیایی اکسیژن ، ازت آمونیاکی ، نیتریت ؛ نوسان شدید اکسیژن محلول و تغییرات PH ناشی از بهم خوردن موازنه شیمیایی در آب و ازدیاد مواد جامد معلق می باشد. همچنین تخلیه پساب کارگاههای پرورش آبزیان میتواند موجب رها شدن انواع میکرو ارگانیسم های بیماریزای موجود در ضایعات کشتارگاهی(به عنوان یکی از منابع مهم غذایی آبزیان پرورشی بخصوص قزل آلای رنگین کمان)در محیط گردد. استفاده از غذاهای با کیفیت پایین برای تغذیه ماهیان نبز ممکن است خطرآفرین باشد،مثلا غذای تهیه شده از غلات کپک زده و رشد قارچ آسپرژیلوس در آن سم پایدار آفلاتوکسین را در آب ایجاد می کند و وجود آن در آب شرب باعث تجمع در کبد و پس از مدتی ایجاد سرطان میشود. بنابراین در صنعت آبزی پروری ، ضمن توجه به روشهای بهره وری باید کنترل آب نیز مورد توجه خاص قرار گیرد و هر گونه عدم دقت و هوشیاری در این زمینه علاوه بر آنکه می تواند سبب مرگ و میر شدید آبزی در آب گردد استفاده مجدد آنرا دچار مشکل و مستلزم هزینه های زیادی خواهد بود

آبزی پروری – کیفیت آب- اثرات زیست محیطی