عمران بندپی
غلام رضا میرکی

مجتمع پرورش میگوی بویرات در روستای بویرات از توابع شهرستان دیلم در استان بوشهر، با موقعیت جغرافیائی 50 درجه و 10 دقیقه و 30 ثانیه طول شرقی و 25 درجه و 14 دقیقه و 15 ثانیه عرض شمالی واقع شده است. فاصله آن تا مرکز شهرستان 6 کیلومتر می‌باشد. کار مطالعاتی آن 1000 هکتار که شامل 48 مزرعه 20 هکتاری (در مجموع 960 هکتار) می‌باشد. در واقع گردیده است. طی بررسی‌های بعمل آمده و آنالیز فاکتورهای زیست ‌محیطی آب ورودی و پساب خروجی از مجتمع، مشخص گردید فاکتورهایی مانند TDS، BOD، COD، نیترات، نیتریت، TSS، کلسیم و کالی‌فرم در پساب خروجی دارای افزایش چشمگیری می‌باشند. براساس اصول مدیریت محیط زیست و سیستمهای متداول تصفیه پساب پرورش میگو، مطالعاتی بر روی وضعیت موجود کشورهای مشابه از جمله هند و تایلند بعمل آمد و در نهایت سیستمهای ETS، مناسب جهت تصفیه پساب با توجه به وضعیت اجتماعی- اقتصادی منطقه، پیشنهاد گردید. طبق اصول کلی تصفیه پساب مجتمعهای پرورش میگو در کشورهای پیشتاز برای ایجاد سیستم ETS در این مجتمع که شامل 48 مزرعه 20 هکتاری (در مجموع 960 هکتار) می باشد. نیاز به 96هکتار فضای سیستم تصفیه شامل استخرهای رسوبگیر، زیستی و هوادهی نیاز است که معمولا در مزارع 5 هکتاری ابعاد استخر رسوبگیر 90 در 90 متر و عمق 2/1 متر و حجم 2142 متر مکعب آب نیاز است و بعد از آن استخر زیستی 30 در 36 متر و عمق 5/1 متر و حجم 1620 متر مکعب آب میباشد و بالاخره استخر هوادهی قرار دارد که به ابعاد 19 در 36 متر و عمق 7/1 متر و حجم آبی 1163 متر مکعب است . در اینجا بایستی این سیستم برای مجتمع بویرات که 96 هکتار می‌باشد اجرا شود که بدلیل وسعت بالا میتوان برای هر مزرعه یک ETS پیش بینی نمود به گونه ای که 48 سیستم تصفیه داشته باشیم و در هر مزرعه به تناسب ابعاد استخرها را افزایش دهیم.

پرورش میگو، تصفیه پساب، محیط زیست، آلودگی