محمدرضا نیکو - گروه عمران، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی تهران- ایران
سیدناصر باشی ازغدی
رضا کراچیان
احسان شیرنگی

محدودیت منابع آب قابل دسترس یکی از مهم‌ترین موانع در تحقق توسعه پایدار در کشورها می‌باشد. در مناطقی که این منابع از لحاظ کیفی مورد تهدید قرار می‌گیرند، محدودیت‌ها بیش از پیش بروز خواهند کرد. یکی از موارد بروز این محدودیت‌ها در آب‌های زیرزمینی، نشت مقادیر قابل توجهی از ترکیبات نفتی به آبخوان است. به عنوان نمونه، در منطقه جنوب پالایشگاه تهران، به علت شدت آلودگی نفتی آبخوان، در مواردی قناتهای منطقه آتش گرفته‌‌اند. از نکات مهم در طراحی و اجرای یک سیستم پایش تشخیص مشخصات نشت آلودگی، طراحی مناسب شبکه پایش بر اساس نظرات تصمیم‌گیرندگان اصلی و معیارهای مختلف و همچنین در نظر گرفتن عد‌م‌قطعیت‌های موجود در مسأله است. در این مقاله، یک مدل غیرقطعی برای تشخیص محل منبع آلاینده آب زیرزمینی ارائه شده است که خروجی آن منحنی تعامل بین اهداف 1) حداقل تعداد چاهکهای پایش و 2) حداکثر نمودن میزان قابلیت اطمینان تشخیص نشت آلودگی است. برای انتخاب نقطه بهینه بر روی این منحنی تعامل، در این مقاله با درنظر گرفتن معیار‌های زیست‌محیطی، اقتصادی و نظرات تصمیم‌گیرندگان و ذی‌نفعان اصلی، از تکنیک‌های تصمیم‌گیری Promethee و Electre-III استفاده شده است. برای ارزیابی نتایج حاصله از روش پیشنهادی، از اطلاعات آبخوان تهران در محدوده پالایشگاه تهران استفاده شده است و نتایج دو مدل مقایسه شده‌اند.

آب زیرزمینی، Promethee، Electre-III، پالایشگاه تهران، پایش کیفی