محمد مسافری - مرکز کشوری مدیریت سلامت NPMC، دانشیار گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه
یحیی رسول زاده
جلیل نظری
محمدرضا رمضانی

امروزه در شهرهای بزرگ از جمله عوامل تهدید کننده سلامت چه از لحاظ روانی و چه فیزیولوژیکی آلودگی صوتی می باشد. در شهر تبریز همانند اغلب شهرهای بزرگ و شلوغ؛ آلودگی صوتی یکی از جنبه های مهم زیست محیطی است که تحقیق جامعی در این زمینه انجام نشده است. در تحقیق حاضر برای اولین بار تراز صوتی در 35 ایستگاه در مناطق 8 گانه شهر تبریز بررسی شد که در این مقاله نتایج مربوط به ساعات پرتردد ظهر و عصر در ایستگاههای منطقه مرکزی شهر ارائه شده است. اهداف پژوهش حاضر شامل تعیین شاخصهای صدا (LAeq, LA10, LA50, LA90, , NPL) ، شناسایی منابع بالقوه صدا و تعیین سهم هر کدام در تراز کلی صدای شهری و در نهایت ارائه راهکارهای مدیریت اجرائی مناسب برای کاهش آلودگی صوتی در شهر تبریز بود. برای اندازه گیری شاخصهای صدا از دستگاه صدا سنج آنالیزوردار استفاده گردید. اندازه گیریها در ارتفاع 5 فوتی با زاویه 70 درجه و در جهت شمال شهر انجام شد. دستگاه صدا سنج قبل از انجام اندازه گیری در شبکه توزین فرکانسی A کالیبره گردید. نتایج پژوهش نشان داد که در اغلب ایستگاههای منطقه مرکزی شهر تبریز (مناطق تجاری مسکونی) ترازهای صوتی در ساعات پرتردد بالاتر از حدود استانداردهای سازمان حفاظت محیط زیست می باشد که وسایط نقلیه و ترافیک بالاترین سهم را در این خصوص دارند. در طی مقاله حاضر نتایج حاصله به تفصیل ارائه گردیده است

آلودگی صوتی، شاخص صدا، تبریز، مناطق تجاری مسکونی