مرضیه رضوی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران-محیط زیست، دانشگاه علم و صنعت ایر
محسن سعیدی - دانشیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران

فرایند انعقاد عبارت است از اضافه کردن یک ماده منعقد کننده به آب یا فاضلاب که باعث ناپایدار شدن کلوئیدها و به هم چسبیدن اولیه ذرات ناپایدار شده می گردد. فرآیند انعقاد الکتریکی اساساً یک واکنش الکترولیز است که اجرای واکنشهای الکتروشیمیایی در آن مستلزم اعمال پتانسیل الکتریکی مناسب بین دو یا چند الکترود (از جنس آهن و آلومینیوم) جهت انجام واکنش در سطح مشترک الکترود و محلول، از طریق یک منبع الکتریکی خارجی است. انعقاد و شناورسازی الکتریکی روشی است که جهت تصفیه پساب های صنعتی ویژه از قرن 19 به بعد مورد استفاده قرار گرفت. در تحقیق حاضر به روند پیشرفت و سیر تحول این روش از ابتدای مطرح شدن روش به عنوان یک شیوه مناسب تصفیه تا زمان فعلی پرداخته شده است

انعقاد الکتریکی، راکتور، آرایش الکترود، فاضلاب روغنی، فاضلاب صنایع نساجی، فلزات سنگین