مالک حسن پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی تهران
امیر محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

افزایش روز افزون خودروهای سبک و سنگین با صنعتی شدن جوامع و استفاده از روغن موتور در خودروها نیازمند خودکفایی در تولید و تصفیه روغن موتور می باشد. هدف این تحقیق تعیین بهترین استراتژی جهت مدیریت روغن موتور کارکرده به صورت مقایسه ای با گزینه های مختلف انجام گرفته است. این مطالعه به صورت مروری و با استفاده از آخرین یافته های علمی جهت حفظ اکوسیستم ها و محیط زیست کشور انجام گرفته است و مقالات مورد استفاده از پایگاه های اطلاعاتی,SID Science Direct ,Magiran Scopusاز سال 2005تا 2010جستجو شده است. شرکت نفت ایران روغن موتور را به صورت تصفیه اولیه در سطح کشور پخش می کند که پس از استفاده در موتور خودرو به روغن سوخته یا کارکرده تبدیل می شود. روغن موتور کارکرده در گذشته در لیست طبقه بندی سازمان حفاظت محیط زیست امریکا جزو مواد زائد خطرناک طبقه بندی میشد و این مواد سهم عمده ای در آلوده سازی محیط زیست داشته و مخاطرات جدی در پی دارد. روش متداول تولید روغن های روانکار، تصفیه برش روغن استخراج شده از نفت خام است که شامل فرایند استخراج با حلال یا فورفورال و فرایند موم زدایی با حلال جهت کاهش نقطه ریزش روغن می باشد. مدیریت روغن موتور در کشورهای صنعتی به صورت کلی شامل،جمع آوری، بازیافت، کمپوست،سوزاندن، دفع،سایر مصارف (مالچ پاشی)می باشد. از بین اینها بازیافت بدلیل جلوگیری از هدر رفت منابع کشور و جلوگیری ازالودگی محیط زیستی در اولویت است

روغن موتور کارکرده،مواد زائد خطرناک،مدیریت،پسماند