حمیدرضا جعفری - دانشیار گروه برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست دانشکده محیط زیست دانشگاه
حمید تاسا - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی طراحی محیط زیست دانشگاه تهران
مرتضی دیناروندی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت و برنامه ریزی محیط زیست دانشگاه تهران
کمال نعمت پور - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سقز

درچند دهه گذشته ، در سراسر جهان ، تلفات ناشی از سوانح طبیعی رو به افزایش بوده است، کشور ایران به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی یکی از نواحی حادثه خیز جهان به شمار می رود و همه ساله سوانح طبیعی متعددی از جمله زلزله درآن به وقوع می پیوندد که با خسارات مالی و جانی زیادی همراه است. با توجه به اینکه پیش بینی دقیق زمان وقوع و یا مقابله کامل بعد از وقوع ، برای سوانحی مانند زلزله وجود ندارد . در نتیجه پیشگیری و آماده سازی ، تنها روش مطمئن برای کاستن خطرات آن محسوب می گردد. یکی از روش های پیشگیری ، آموزش صحیح و فراگیر جامعه و فعال نمودن آنان در این راستا می باشد . این تحقیق سعی دارد که با توجه به مطالعات صورت گرفته در این زمینه و بررسی تجربیات دستگاه های مختلف درگیر در آموزش مدیریت بحران و سوانح طبیعی علی الخصوص زلزله و تجزیه و تحلیل آنها به ارائه راهکار ها و معیارهای کاهش ریسک ، برای بهینه سازی آموزش و مشارکت در آمادگی قبل از وقوع و بازتوانی پس از وقوع زلزله بپردازد. نگارندگان با توجه به این امر بر آن شدند تا تحقیق خود را در قالب طراحی پرسش نامه هایی که با نمونه گیری هایی از جامعه آماری تکمیل می گردد ، انجام دهند.نتایج مطالعه نشان داد 43/71 درصد افراد آموزش دهنده استفاده از تمامی روشهای آموزش رسمی ، غیر رسمی و تصادفی را در کنار هم خوب دانستند و 74/44 درصد افراد آموزش گیرنده آموزش رسمی را به عنوان موثرترین روش انتخاب کردند

سوانح طبیعی ، زلزله ، مدیریت سوانح طبیعی ، ،روش های آموزش