سیدابوالفضل محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مدیریت سوانح طبیعی ، دانشگاه تهران
محمدتقی خوشخواهش
لیلا کاظمی زاد
مژگان اصغری

افزایش نگران کننده گازهای گلخانه ای و تاثیرات مخرب آن بر محیط زیست (که مهمترین آن تغییرات اقلیم است)، جامعه جهانی را بر آن داشت که مدیریت بحران ناشی از وقوع این پدیده را جدی بگیرد. این مهم منجر به پیدایش نگرش نوینی در کنترل و کاهش نشرگازهای گلخانه ای شد.در ادامه سازمان ملل متحد در سال 1997، در پروتکل کیوتو سه راهکار اساسی پیشنهاد داد که عبارتند از: 1-تجارت بین المللی انتشار ( (IET، 2- اجرای مشترک( (JI ،3-سازوکار توسعه پاک( (CDM. بر اساس پروتکل کیوتو هر نوع پروژه ای که در راستای کاهش و کنترل نشر گازهای گلخانه ای و با تایید مراجع ذیصلاح تعریف شود، می تواند در این مجموعه قرار گیرد و از فواید اقتصادی،اجتماعی و زیست محیطی آن می توان بهره مند شد. در این مقاله ابتدا علل روی آوری به این نوع پروژه ها بیان شده سپس ضمن تبیین مفاهیم و فرآیند سازوکار توسعه پاک (CDM) به نقش سازنده آن در جامعه جهانی محیط زیست اشاره می شود. با توجه به اینکه کشور ما هم از لحاظ منابع انرژی و هم از لحاظ شدت مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای مورد توجه می باشد به همان اندازه پتانسیل بالایی برای جذب پروژه های CDM دارد. در واقع در راستای پیشرفت جوامع ، با استفاده از تکنولوژی های جدید و به همراه مدیریت کارآمد باید ساز و کار توسعه پاک را پیاده کرد که این کمک شایانی است برای مقابله با بحران های زیست محیطی در تمام زمینه ها. در سیاستگذاریهای جدید باید به فکر بسط و گسترش این مکانیسم در عرصه های مختلف علمی و صنعتی بود، و انجام تحقیقات ومطالعات در این زمینه ضروری بنظر می رسد

ساز وکار توسعه پاک (CDM)، تجارت بین المللی انتشار (IET) ، اجرای مشترک (JI) ،گازهای گلخانه ای