مهدی پروینی - عضو هیات علمی،دانشگاه سمنان
جواد موسوی - دانشجوی ارشد دانشگاه سمنان

انرژی عامل مهمی در توسعه اجتماعی –اقتصادی جوامع به حساب می آید و در این میان انرژی تجدیدپذیر با بیشترین انطباق و سازگاری با محیط زیست از مطلوبیت ویژه ای برخوردار است. با کاهش منابع تجدیدناپذیر سوخت های فسیلی در دراز مدت، پایداری اقتصاد جهانی مورد تهدید قرار می گیرد. لذا استفاده از منابع انرژی تجدید شونده در فرایندهای انرژی بر و آلاینده ای چون شیرین سازی و تصفیه آب توجیه پذیر و مطلوب می باشد. البته در نقاطی که با کمبود آب شیرین مواجه هستند عمدتا منابع انرژی تجدید شونده ای چون انرژی خورشیدی به سهولت و وفور در دسترس می باشد. در این مقاله سعی شده است ضمن انجام مروری بر تحقیقات مختلفی که در سال های گذشته در زمینه بهره گیری از منابع انرژی تجدید شونده در شیرین سازی آب انجام شده به بررسی عوامل تاثیر گذار در انتخاب فناوری شیرین سازی با توجه به محدودیت هایی چون اقتصاد، آلایندگی محیط زیست، انرژی بری و ... پرداخته شود. در این راستا انرژی خورشیدی، انرژی باد و زمین گرمایی به عنوان مکملی برای فناوری هایی چون اسز معکوس، تقطیر حرارتی، تبخیر و غیره مطرح و بررسی و با هم مقایسه شده است.انرژی باد نسبت به دیگر فناوری های متداول که به طور گسترده در سراسر جهان استفاده می شود ارزان تر است. مقایسه اقتصادی فناوری های مطرح در حوزه شیرین سازی را می توان با بررسی عملکرد هر فناوری در مواردی چون هزینه آب تولیدی، ظرفیت فناوری های مختلف، اجزای مختلف سامانه و منابع تامین آب تحقیق نمود. البته در این میان از پیشرفتهای چشمگیر فناوری های نوینی چون اسمز معکوس هم نمی توان چشم پوشید لذا به نظر می رسد تعیین ترکیب بهینه حاملهای انرژی در بحث شیرین سازی و به تبع آن فناوری های مطرح، هدف نهایی باشد.

آب شیرین کن، انرژی تجدید پذیر،اسمز معکوس