نیلوفر عابدین زاده - عضوهیات علمی پژوهشکده محیط زیست جهاد دانشگاهی
فریماه عابدین زاده - کارشناس ارشد مدیریت محیط زیست-دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

تغییر اقلیم یکی از چالش جهانی است که با اثرات نامطلوب و طولانی مدتی که بر جای می‌گذارد، باعث کند شدن روند دستیابی به توسعه پایدار در سراسر جهان می‌گردد.سیاستهای آب و هوایی زمانی می‌تواند موثر باشد که به صورت پایدار و مداوم با استراتژیهای وسیع طراحی شده باشد و مسیرهای توسعه ناحیه ای و ملی را پایدارتر سازد. در بحث تغییر اقلیم جهانی، مهمترین مساله در کشورهای در حال توسعه این است آسیب پذیری سیستمهای اقتصادی_ اجتماعی و طبیعی نسبت به تغییرات آب و هوایی پیش بینی شده کاهش یابد. ارتباط بین تغییر آب و هوا و توسعه پایدار از این حقیقت ناشی می‌شود که تغییر اقلیم محدودیتی برای توسعه پایدار به حساب می‌آید و توسعه پایدار یکی از کلیدهای اساسی کاهش انتشار و سازگاری با تغییر اقلیم است. سیاستهای توسعه پایدار باید بواسطه در نظر گرفتن تهدیدات 3 بعدی تغییر اقلیم تدوین شوند. اولین بعد این تهدید، درگیریهایی است که تغییر اقلیم برای توسعه، رفاه و سلامت انسان بوجود می‌آورد. دومین بعد ناشی از تهدید تغییر اقلیم، از تاثیرات سیاستهای مرتبط با آب و هوا که در کشورهای صنعتی جهان به کار برده شده، ناشی می‌گردد و بعد سوم تهدید ناشی از تغییر اقلیم مربوط به عواقب ایجاد شده از فعالیتهای سازگاری و کاهش است که توسط کشورهای در حال توسعه انجام می‌پذیرد. در این مطالعه چالشهایی که کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته در ارتباط با تغییر اقلیم با آن مواجه هستند، مقایسه شده و نتیجه این مقایسه نشان می‌دهد در کشورهای صنعتی تجارت کربن بهترین روش جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای است در حالی که در کشورهای در حال توسعه نگرشی بر اساس سرمایه گذاری که استفاده از سوختهای تجدید‌پذیر را تشویق می‌نماید، استراتژی امید بخشی جهت کاهش انتشار همگام با سیاستهای توسعه پایدار می‌باشد.

توسعه پایدار، تهدیدات 3 بعدی تغییر اقلیم، تجارت کربن، کاهش انتشار