وحید مرندی

در بین کشورهای دنیا، سهم 63 کشور صادر کننده مواد خام از کل ثروت جهانی تنها 4/6% است.سهم 100 کشور در حال توسعه (همچون ایران) از کل این ثروت 15/9% بوده، 29 کشور توسعه یافته (که شامل 7 کشور ابر صنعتی: امریکا، انگلستان، آلمان، فرانسه، ایتالیا، ژاپن و کانادا نیز می باشند) 79/5% از این ثروت را در اختیار دارند. یعنی در حالی که این 29 کشور حدود 80% ثروت جهان را در اختیار دارند، 163 کشور دیگر تنها از 20% آن برخوردار می باشند. ثروت یک کشور مرکب از سه عامل شناخته می شود: منابع طبیعی (Natural Resources)، منابع سخت افزاری (Hardware Resources) ، منابع انسانی (Human Resources) امروزه سه منابع مختلف از کل ثروت هر کشور یکی از مهم ترین عوامل در شناخت جایگاه آن کشور در جهان بوده، به عنوان مبنایی برای برنامه ریزی در شئون مختلف و انجام سیاست های راهبردی (Strategic) مورد استفاده قرار می گیرد. مقایسه سهم منابع مختلف از کل ثروت کشورها نشان می دهد سهم سخت افزار و منابع طبیعی کشور ما از کشورهای توسعه یافته (که حدود 80% ثروت جهان را در اختیار دارند) به هیچ وجه کمتر نیست. هم چنین مقایسه نسبت افراد شاغل در صنعت با تحصیلات مختلف موید این نکته است که در برهه کنونی مهم ترین مسئله برای توسعه کشور، بهبود ساختار منابع انسانی است. در این مقاله سعی شده تا ضمن طرح مسئله از زوایای دیگر، با استفاده از آمار لزوم تبیین جایگاه صحیحی از «تحقیق و توسعه» در سیاست های عملی کشور به تصویر کشیده شود.